Kulit Musuh Kulit

Pak Imron ndhuwe anak wedok jenenge Romlah. Anake iki waduh uwayune pol.
Selain iku Pak Imron yo nduwe pembantu jenenge Soleh. Pembantune iki areke mbethik.
Masio Nakal tapi Soleh iku areke sregep, dikongkon sembarang mesti gelem.
Lha Soleh iku wis suwe ngesir Romlah. Berhubung de’e pembantu dadi Soleh gak wani nggudho langsung.
Akhire Soleh oleh kesempatan. Pas Romlah turu ndhik kamar, Bapake Romlah nyeluk Soleh tekok kamare,
“Leh . . Soleh, Bapak jupukno sandal ndhik kamare Romlah cepetan”.
“Iyo pak, tak jupukno” jare Soleh, mari ngono Soleh mlebu Nang kamare Romlah
“Lah . . Romlah, aku dikongkon bapak ngesun pipimu” jare Soleh.
Romlah kaget lan gak percoyo, “Leh.. koen ojok kurang ajar lho. Engkok koen tak kandakno Bapak.”
Soleh terus mbengok banter,” Pak..pak.. Romlah gak gelem pak.”
Bapake Romlah emosi dibengoki Soleh, mari ngono ngomong banter,
“Romlah kekno ae, ojo nbantah perintahe Bapak.”
Romlah terpaksa manut, terus pipine disun karo Soleh.
Mari ngesun pipine Romlah, Soleh njupuk sandale terus mblayu nang kamare Bapak, “Pak.. pak, iki lho sandale sampeyan,” jare Soleh.
Mari ngono Pak Imron metu tekok kamar. Pak Imron kaget ndhelok Romlah Nangis,
“Lah.. Romlah awakmu opoko kok Nangis”.
“Aku mari diambung karo Soleh”, jare Romlah.
“Opoo !!!” jare Bapake Romlah ngamuk, saking ngamuke sampek ngentut duuut.
“Leh … Soleh koen kok wani ngesun Romlah !!!”.
“Pak .. pak, sampeyan ngono ae kok ngamuk, iki lak cuma kulit mongso kulit ” jare Soleh.
Akhire Bapake Romlah gak sidho ngamuk didem-demi Soleh.
Gak suwe ibuke Romlah mulih tekan pasar. Ibuke Romlah kaget pisan ndhelok Romlah nangis.
Bareng ngerti lek Romlah disun Soleh, Ibuke Romlah terus muntap, duren sing sik tas dituku dijupuk terus digebekno nang raine Soleh.
Soleh nangis gerung-gerung ngrasakno lorone. Mari ngono Bapake Romlah
ngomong Nang Soleh,
“Leh . Soleh, iku lak cumak kulit mongso kulit ae. Mosok ngono ae wis Nangis”.
“Pancene sampeyan iku gendeng Pak !! ” jare Soleh ambek nangis.